بررسی پایایی، روایی و تحلیل عاملی فرم کوتاه مقیاس خود تنظیم گری*

هدف اصلی این پژوهش، بررسی پایایی، روایی و تحلیل عاملی فرم کوتاه مقیاس خود تنظیم گری در نمونه ای از دانشجویان ایرانی بود. ششصد و هفتاد و شش دانشجوی داوطلب (294 پسر، 382 دختر) از دانشگاه های شهرهای مختلف ایران با اجرای مقیاس خود تنظیم گری (sri-s؛ مارکوس، ایبانز، راپیرز، مویا، و اورتت، 2005)، پرسشنامه تجدید نظر شده شخصیت آیسنک (epq-rs؛ آیسنک، آیسنک و بارت، 1985) و مقیاس سلامت روانی (mhi-28؛ بشارت، 1388)، در این پژوهش شرکت کردند. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی، علاوه بر عامل کلی خود تنظیم گری، پنج عامل (عملکرد مثبت، مهارپذیری، آشکارسازی احساسات و نیازها، قاطعیت، بهزیستی طلبی) را برای مقیاس خود تنظیم گری تأیید کرد. روایی همگرا و تشخیصی (افتراقی) مقیاس خود تنظیم گری از طریق اجرای پرسشنامه شخصیت آیسنک و مقیاس سلامت روانی در مورد آزمودنی ها محاسبه شد. ضرایب همبستگی میانگین نمره های آزمودنی ها در مقیاس های خود تنظیم گری با برونگرایی، نوروزگرایی، بهزیستی روان شناختی، و درماندگی روان شناختی معنادار بود. همسانی درونی مقیاس خود تنظیم گری بر حسب ضرایب آلفای کرونباخ محاسبه شد و با ضرایب همبستگی از 90/0 تا 97/0 مورد تأیید قرار گرفت. پایایی بازآزمایی مقیاس خود تنظیم گری بر اساس نتایج دو بار اجرای آزمون محاسبه شد و با ضرایب همبستگی از 71/0 تا 86/0 برای زیرمقیاس های مختلف مورد تأیید قرار گرفت. بر اساس نتایج این پژوهش، فرم فارسی 25 گویه ای مقیاس خود تنظیم گری برای سنجش این سازه در نمونه های ایرانی از پایایی و روایی کافی برخوردار است.